Մատրիարխիայի հայեցակարգը
Մատրիարխիան (լատիներեն mater – մայր բառից և հունարեն, αρχή – սկիզբ, իշխանություն) նախնադարյան կոմունալ համակարգի պատմության վաղ շրջանն է, որը բնութագրվում է տնտեսության և հասարակության մեջ կանանց հավասար, ապա գերակշռող դիրքով։ «Մատրիարխիա» տերմինը վերաբերում է նաև պարզունակ կոմունալ համակարգի վաղ շրջանի սոցիալական համակարգին։
Երկրագնդի բոլոր ժողովուրդներն անցել են մատրիարխիայի փուլը, որը գալիս է պարզունակ նախիրի դարաշրջանից անմիջապես հետո և հնագիտական առումով գալիս է ուշ պալեոլիթի:
Մատրիարխիան հսկայական հնագիտական տարածություն ունի ուշ պալեոլիթից մինչև առաջադեմ նեոլիթ: Պալեոլիթը (հին քարի դար) տևել է մարդու ի հայտ գալուց (մոտ 1 միլիոն տարի առաջ) մինչև մ.թ.ա մոտ 10 հազարամյակը։ Բրածո մարդու գոյության ժամանակաշրջանը, ով օգտագործում էր փշրված քար, փայտե և ոսկրային գործիքներ, զբաղվում էր որսորդությամբ և հավաքչությամբ, սովորեց կրակ օգտագործել։ Նեոլիթը (Նոր քարի դարը) տեւել է մ.թ.ա 10-ից 3 հազարամյակները։ յուրացնող տնտեսությունից (որսորդություն, ձկնորսություն, հավաքույթ) դեպի արտադրող տնտեսություն (գյուղատնտեսություն, անասնապահություն) անցման շրջանը։
Մատրիարխիային բնորոշ է արտադրողական ուժերի բազմակողմ զարգացումը։ Տնտեսությունը զարգանում է որսորդության, ձկնորսության, թիակագործության և ընտանի կենդանիների բուծման գծով։ Արտադրական հարաբերությունների հիմքը արտադրության միջոցների սոցիալական սեփականությունն է։
Պետք է տարբերակել վաղ մատրիարխիան և զարգացած մատրիարխիան։ Առաջինը հնէաբանորեն համապատասխանում է ուշ պալեոլիթին և վաղ նեոլիթին։ Ոչ վաղ անցյալում Ավստրալիայի և Աֆրիկայի և Հարավային Ամերիկայի որոշ շրջանների բնիկ բնակչությունը կանգնած էր այս փուլում: Տնտեսության ոլորտում վաղ մատրիարխությանը բնորոշ է հավաքույթը, որսը և պարզունակ ձկնորսությունը. միևնույն ժամանակ հավաքելը աշխատանքի իգական ճյուղն է, որսը արական ճյուղն է, և երկու սեռերն էլ զբաղվում են ձկնորսությամբ։ Այս շրջանին բնորոշ է կանանց և տղամարդկանց հավասար կարգավիճակը, ինչը բխում է տնտեսության մեջ նրանց մոտավորապես հավասար մասնաբաժնից։ Հիմնական սոցիալական միավորը մայրական կլանը է՝ կապված մեկ այլ կլանի հետ երկակի էկզոգամիայի միջոցով (պարտադիր ամուսնություն միայն այս երկու կլանների անդամների միջև)։ Չկա համախմբված ցեղ։ Հարաբերությունները հետագծվում են մայրական գծով: Պահպանվում է խմբակային ամուսնությունը՝ անցնելով ավելի զարգացած ձևի՝ զույգ ամուսնության, ինչպես նաև ամուսինների առանձին (դիլոկալ) բնակություն, որը փոխարինվում է նրանց բնակեցմամբ կնոջ տոհմային խմբում (մայրական)։
Խմբակային ամուսնությունը ամուսնության ամենահին ձևն է, որն առաջանում է պարզունակ նախիրը ցեղային համայնքի վերածելու գործընթացում՝ Ստորին և Վերին պալեոլիթի միջև շրջադարձում՝ որպես ամուսնական հարաբերությունների կարգի առաջին ձև: Այս տեսակի ամուսնությամբ ցեղը բաժանվեց 2 խմբի («ամուսնության դասեր»); Մի խմբի յուրաքանչյուր տղամարդ կարող էր լինել մեկ այլ խմբի յուրաքանչյուր կնոջ ամուսին, նույն խմբի անդամների ամուսնությունն արգելված էր: Իրականում խմբակային ամուսնությունը ներկայացնում էր մի քանի ամուսինների ամուսնությունը, որը քիչ թե շատ մշտական էր, բայց հեշտությամբ լուծարվող և ուղեկցվում էր ժամանակավոր ամուսնական կապերով։ Այս ամուսնությունից առաջացավ մի խումբ կամ դասակարգում, ազգակցական կապ, որտեղ ազգակցական հարաբերությունները տարածվում էին ազգականների խմբերի վրա (անձը հայր էր անվանում ոչ միայն իր իսկական հայրը, այլև հոր ամուսնական խմբում ընդգրկված բոլոր տղամարդկանց, համապատասխանաբար, բոլոր կանայք. ովքեր ընտանիքի մաս էին կազմում նրա համար «մայրեր» էին) իր մոր ամուսնական խմբի մեջ, իր ամուսնական խմբի բոլոր անդամները նրա համար եղբայրներ և քույրեր էին):
Զույգ ամուսնությունը ամուսնության ձև է, որը գոյություն է ունեցել պարզունակ կոմունալ համակարգի ժամանակ՝ կապված մատրիարխիայի զարգացման հետ։ Հասարակության զարգացմանը զուգընթաց ամուսնությունը փոխվեց ամուսինների շրջանակի նեղացման ուղղությամբ. Զույգերի համակեցությունը, որը պարզունակ կոմունալ համակարգի վաղ փուլերում՝ խմբակային ամուսնությամբ, շատ կարճ էր, պարզունակ կոմունալ համակարգի ծաղկման շրջանում դառնում է ամուսնության հիմնական ձևը։ Լինելով արդեն մոնոգամ՝ զույգ ամուսնության մեջ գտնվող ընտանիքը, սակայն, հասարակության տնտեսական միավորը չէր։ Ամուսնական զույգի յուրաքանչյուր անդամ շարունակում էր ամուր կապված լինել իրենց տոհմային համայնքի հետ: Ամուսնական զույգը առանձին տնտեսություն չի վարել, սեփականություն չի ունեցել։ Այս առումով այս ամուսնությունը կայուն չէր, ամուսնական համատեղ կյանքը հեշտությամբ լուծարվող էր։ Երեխաները կապված էին մայրական տոհմային համայնքի հետ և մնում էին նրանում ամուսնալուծության դեպքում: Սա զույգ ամուսնություն էր ավստրալացիների, ինչպես նաև իրոկեզների և շատ այլ հնդկական ցեղերի միջև դեռևս 18-րդ և 19-րդ դարերում: Քանի որ զույգ ամուսնությունները ծագել են մայրիշխանական ցեղային համայնքում, որտեղ կանայք մեծ դեր են խաղացել արտադրության մեջ, կինը իրավահավասար էր իր ամուսնու հետ և զբաղեցնում էր բարձր դիրք: Զույգ ամուսնությունից մենամուսնությունից անցումը նահապետական ընտանիքի միջանկյալ ձևով պայմանավորված է պարզունակ համայնքի քայքայման սկզբով, մասնավոր սեփականության առաջացմամբ, ինչը հանգեցրեց ընտանիքի բաժանմանը տոհմից և վերափոխմանը: ընտանիքը վերածվում է անկախ միավորի՝ ընտանիքի հոր՝ սեփականատիրոջ ուժով: